تخصیص بودجه برای غریبه ها - مجله دور زمین

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران،طبق آمار منتشر شده از سوی اداره کل آمار و تحقیقات بین المللی کانادا در سال حداقل 350 هزار مهاجر وارد این کشور می گردد و این مهاجران در بخش قابل توجه و نزدیک به حداکثری، جوان هستند و شاید اولین چیزی که به آن فکر می نمایند، ورود به دانشگاه و تحصیل باشد تا لااقل از این طریق بتوانند بهتر با جامعه خود ارتباط برقرار نمایند.

از طرفی دولت کانادا در وزارت آموزش و پرورش خود، همچنین در بخش آموزش عالی نمی تواند مدام به فکر روحیات مهاجران باشد و تعیین است که باید برنامه های میان مدت و طولانی مدت خودش را پیش ببرد. مشکل البته از همین نقطه شروع می گردد، جایی که برای پرورش یک دانشجوی علاقه مند به یک رشته ورزشی خاص، بودجه ای هنگفت اختصاص پیدا می نماید اما این دانشجوی فعال و دوست داشتنی، ناگهان تصمیم می گیرد به کشور خود بازگردد، به شهری دیگر برود و یا شغلی تازه پیدا کند و ورزش را کنار بگذارد.

3 میلیارد دلار در سال 2013 برای ورزش دو ایالت کبک و اونتاریو اختصاص یافته که به گفته مقامات سیاسی و شهری در این دو بخش، دولت به هیچکدام از اهدافش نرسیده است. نزدیک به 30 درصد دانشجویان کانادایی که برای رسیدن به انتهای پروژه ورزشی خود از دولت بودجه دریافت نموده اند در دو سال گذشته بلافاصله پس از اتمام دوره تحصیلی خود جذب بازار کار شده و یا به سراغ یک شغل کاملا غیرمرتبط رفته اند.

جوانانی که قرار بوده در آینده نزدیک به مربیان فوتبال در آموزشگاه های ورزشی کانادا تبدیل شوند، ناگهان از کشور خود، یک کارخانه صنعتی و یا معدن سر در می آورند و این مشکل بزرگ هنوز با یک راهکار یا راهکار مناسب همراه نشده است.

ورزش دانشجویی در کانادا با سیستمی دورگه پیش می رود، در واقع آرایش این نوع سیستم آموزشی تلفیقی است از سیستم آموزشی فرانسه، آمریکا و انگلیس و یا شاید بتوان آن را اروپایی - آمریکایی توصیف کرد، و این خود البته بر پیچیدگی کار می افزاید چرا که دانشجویان در رشته های ورزشی سلیقه های گوناگونی دارند و نمی گردد آموزشگاه بسکتبال را با روشی اروپایی اداره کرد و از انتظار پیشرفت و برابری با باشگاه های آمریکایی را داشت.

کانادا به خصوص در ایالت های انگلیسی زبان خود کوشش می نماید سیاستی آمریکایی را در آموزشگاه های ورزشی خود پیاده کند و معمولا رقابت های ورزشی بین دانشگاه های کانادا از حساسیت بالایی برخوردار است اما حتی مقامات دانشگاه های کانادا نیز در مقام مقایسه با همتایان خود در آمریکا بر این باورند که بیشتر این رقابت ها و هیجانات کاملا کاذب هستند چرا که جمع کثیری از دانشجویان در این دانشگاه ها غیر بومی بوده و منتظر انتها تحصیلات خود هستند تا یا به کشورشان باز گردند و یا به اولین پیشنهاد کاری با درآمد حداقلی پاسخ مثبت بدهند. در واقع دوران دانشجویی برای بسیاری از مهاجران چینی، پاکستانی، عراقی و حتی ایرانی در لذت بردن از امکانات ورزشی در دانشگاه ها و آموزشگاه های ورزشی و البته دریافت وام و بورس کافی خلاصه می گردد.

به طور کلی 4 رشته ورزشی در دانشگاه های کانادا در اولویت تدریس، انتخاب برای مربیان و تخصیص بودجه هستند: شنا، بسکتبال، دو و میدانی و فوتبال. از طرفی ورزش های زمستانی صندلی خاص خود را دارند و با توجه به علاقه شدید مردم و جوانان بومی به خصوص در شرق کانادا نیازی به بودجه، تبلیغ یا جذب علاقه مندان نیست.

با این همه این سوال همواره برای مقامات کانادا مطرح بوده که بودجه ورزش از چه راهی هدفمند باشد و چگونه می گردد خروجی ورزش دانشجویی کانادا را پربار کرد و همزمان جوابی ناامید نماینده نیز مطرح می گردد که با توجه به سیل مهاجران از سراسر دنیا به این کشور، محال است این بودجه به هدف برسد.

منبع:مشرق

خبرنگاران: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می گردد.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها