جهانی شدن و منطقه گرایی رقیب همدیگر نیستند، گسترش فرهنگ چینی
به گزارش مجله دور زمین، خبرنگاران، گروه بین الملل- پیمان یزدانی: سیزدهم مهرماه سال جاری پیمان تجارت آزاد دو سوی اقیانوس آرام (ترانس پاسیفیک)(TPP) که توافقی تاریخی است پس از 5 سال کوشش های آمریکا و 11 کشور شامل ژاپن، مالزی، ویتنام، برونئی، استرالیا، سنگاپور، نیوزیلند، کانادا، پرو، مکزیک و شیلی به امضا رسید.
با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.
این توافق که بزرگترین منطقه تجارت آزاد در دنیا را به وجود خواهد آورد موجب حذف هزاران تعرفه واردات اجناس و محصولات شده و برای 12 کشور امضاء کننده آن، استانداردهای مشترکی را ایجاد خواهد نمود.
معاهده ترانس پاسیفیک پس از نهایی شدن نه تنها محدودیت های تجاری اعمال شده بر روی هزاران کالا از محصولات دارویی آمریکا گرفته تا فراورده های لبنی نیوزلند، برنج ژاپن و سرامیک ویتنام را شامل می گردد، بلکه در ابعادی وسیعتر به دولت واشنگتن یاری می نماید تا قوانین تجارت دنیای را در یکی از استراتژیک ترین مناطق دنیا بازنویسی کند تا به این ترتیب همزمان با بازاریابی برای کالاهای ساخت آمریکا، قدرت های اقتصادی آسیا نظیر چین و هند نیز به تبعیت از مدل های آمریکایی تجارت وادار شوند.
از منظری تئوریک، یکی از بیم های موجود ناشی از گسترش نهادها و سازمان های منطقه ای تحت الشعاع قرار دادن موضوع دنیای شدن است. در واقع بعضی معتقد هستند که گسترش منطقه گرایی به نوعی نشان از ناکارآمدی دنیای سازی است.
البته عده ای نیز معتقد هستند که منطقه گرایی در تضاد با دنیای شدن نیست بلکه باعث گسترش دنیای شدن نیز می گردد.
دکتر آرتور سایر استاد اقتصاد سیاسی و معاون سابق شورای روابط خارجی شیکاگو در مورد اهمیت منطقه گرایی و اینکه آیا منطقه گرایی منجر به تضعیف دنیای سازی خواهد شد یا موجب تقویت آن به خبرنگاران گفت: دیدگاه من این است که تجارت منطقه ای، سرمایه گذاری و دیگر روندهای منطقه ای نهایتا به دنیای سازی ختم خواهد شد. بر خلاف عده ای که منطقه ای را مغایر روند دنیای شدن می دانند معتقد هستم که منطقه ای به روند دنیای شدن یاری می نماید.
وی در ادامه گفت: دنیای سازی و منطقه گرایی موجب اجرایی شدن همدیگر هستند و نه رقیب یکدیگر. در واقع فرایندهای منطقه گرایی در راستای تقویت فرایندهای دنیای شدن هستند. البته بعضی معتقد هستند گرایش به منطقه گرایی در عرصه تجاری و اقتصادی نشان دهنده تضعیف روندهای دنیای شدن است و همین باعث شده تا کشورها رو به منطقه گرایی بیاورند.
آرتور سایر درباره علت عدم تاثیر گذاری دنیای سازی بر رژیم های امنیتی گفت: بر خلاف رژیم های اقتصادی، اقتصادی و تجاری باید توجه داشت که بحث رژیم های امنیتی متفاوت است. علت این تفاوت در اهمیت مقولات امنیتی است.
وی در ادامه اضافه نمود: به بیان دیگر اگرچه رژیم های اقتصادی و تجاری می توانند سازمانهای غیر دولتی شکل بگیرند و گسترش یابند ولی رژیم های امنیتی محدود به دولتها هستند. بر این اساس نظام های امنیتی اساسا بر بنیان دولت-ملت هستند و سازمان های بین المللی محسوب نمی شوند.
استاد آمریکایی در پاسخ به این سوال که چرا با وجود اینکه چین بیشترین جمعیت دنیا را دارد ولی فرهنگ چینی تاثیر گسترده ای در دنیا نداشته است، گفت: به اعتقاد من فرهنگ چینی از نظر تاریخی و نیز در حال حاضر در تعریف موسع تاثیر گسترده ای داشته است.
منبع: خبرگزاری مهر