مثلث برمودا گورستان کشتی ها
به گزارش مجله دور زمین، کشتی های زیادی در مثلث برمودا ناپدید شده اند. این مفقودشدن های بی دلیل باعث شده که خیلی ها به این قسمت از آب های جهان لقب گورستان کشتی ها بدهند.
به گزارش خبرنگاران، محل اصلی ناپدید شدن کشتی ها تعیین نیست اما بیشتر آنها در حوالی غرب اقیانوس اطلس در منطقه ای به نام دریای سارگاسو ناپدیده شده اند؛ این دریای عجیب با آرامشی مرگبار میان آب های سرد اقیانوس اطلس منطقه وحشتی را به وجود آورده که دریانوردان از آن واهمه دارند. چراکه آنها در میانه آب های سرد و متلاطم اقیانوس بدون مرز، ناگهان با گودال آبی راکد و گرم روبه رو می شوند که در آن خبری از موج های بلند و بادهای تند نیست، منطقه ای که جلبک های دریایی قهوه ای سراسر آن را مانند یک دام پوشانده اند و حتی آسمان بالای آن هم سکوت مرگباری دارد، سکوتی که از یک حادثه شوم خبر می دهد.
اسپانیایی ها و پرتغالی ها اولین کسانی بودند که به مرموز بودن این منطقه پی بردند و کریستوف کلمب اولین کسی بود که طی سفر اکتشافی ش از این منطقه عجیب دریایی نام برد. او با دیدن جلبک ها امیدوار بود که به زودی به خشکی می رسد، اما هر چه جلوتر می رفت بیشتر ناامید می شد، بسکمک از دریانوردان هم که همراه او بودند و از گیر افتادن در دام جلبک ها می ترسیدند از ادامه مسیر منصرف شده و او را در این راه تنها گذاشتند، اما کریستوف کلمب پیروز شد از این منطقه عجیب و خوفناک عبور کند.
اولین گزارش های ناپدید شدن کشتی ها در این منطقه از قرن نوزدهم آغاز شد، پیش از آن گزارشی مبنی بر گم شدن هیچ کشتی ای منتشر نشده بود. اولین مورد یک کشتی جنگی آمریکایی به نام جنرال گیتس بود که سال 1780 دیگر از این منطقه برنگشت. ناپدید شدن این کشتی آغاز معماهای پیچیده ای بود که به صورت زنجیروار به هم متصل شده اند و از آن سال تا به حال بیشتر از 1000 کشتی در مثلث برمودا مفقود شده اند و هیچ اثری هم از خود به جای نگذاشته اند برای همین تا به حال هیچ جواب قطعی برای این ناپدید شدن های اسرارآمیز ارائه نشده است.
نکته جالب این است که در بیشتر این موارد برخلاف قربانیان هواپیماها که خود هواپیما هم ناپدید می شد در خیلی از گزارش ها خود کشتی ها دست نخورده و بکر در گوشه ای از اقیانوس پیدا شده اند اما سرنشینان آنها هرگز دیگر به زندگی برنگشتند و حتی با گذشت سال ها هرگز ردی هم از آنها پیدا نشد، در برخی از گزارش ها هم کشتی ها و سرنشینانش با هم و یک جا ناپدید شده اند.
کشتی فرانسوی روزالی
کشتی فرانسوی روزالی در یکی از روزهای سال 1840 ازهامبورگ به سمت هاوانا به راه افتاد، تمام خدمه کشتی مرد بودند، مردانی که یک سفر تجاری دور و دراز را آغاز کردند و امیدوار بودند با انتها سفر پول خوبی به دست بیاورند.
این کشتی تجاری تنها دو سال از عمرش می گذشت، سال 1838 به دست فرانسوی ها ساخته شده بود و برای حمل محموله های با ارزش مورد استفاده قرار می گرفت. در این سفر، روزالی ماموریت داشت تا بار عظیمی از نوشیدنی ها، میوه و پارچه و ابریشم را به دست تاجران درهاوانا برساند.
کشتی با پشت سر گذاشتن راهی طولانی به نزدیکی های مثلث برمودا رسیده بود، همه چیز به خوبی و طبق برنامه پیش می رفت و شرایط آب و هوایی هم برای این سفر دریایی مناسب بود، خدمه روی کشتی هر کدام مشغول کاری بودند، عده ای بارها را جابه جا می کردند و عده ای هم در حال تدارک غذا بودند، هیچ مانعی برای سفر آنها وجود نداشت و طبق پیش بینی ها می بایست به زودی به مقصد می رسیدند. تجار درهاوانا منتظر کشتی بودند تا هر کدام بار خود را تحویل بگیرند، ساعت ها گذشت و خبری از کشتی نشد، آنها که از رسیدن بار و محموله ناامید شده بودند دیگر سراغی از کشتی نگرفتند، روزها گذشت و باز هم خبری از کشتی و سرنشینانش نبود، تا اینکه اطلاعیه ای از طرف مسوولان مرکز باهاما منتشر شد: یکی از گشتی های گارد ساحلی، کشتی بزرگ فرانسوی را در منطقه مثلث برمودا در حالی پیدا کرد که تمام وسایل و تجهیزات دریانوردی اش دست نخورده به جای مانده بود، بادبان ها هنوز برافراشته بودند و همه چیز روی کشتی منظم و بدون نقص بود اما از سرنشینان روی عرشه خبری نبود، حتی یک نفر از آنها پیدا نشد، همه سرنشینان با هم ناپدید شده بودند و هیچ رد و اثری از آنها نه روی کشتی و نه در خشکی های اطراف به چشم نمی خورد.
کشتی در شرایط خوبی قرار داشت و هیچ نقص یا خرابی ای در آن دیده نمی شد. جالب اینکه محموله و کالاهای با ارزش درون کشتی نیز دست نخورده به جای مانده بودند، تمام وسایل با چیدمانی دقیق و منظم سرجایشان قرار داشتند و این مساله غارت به دست دزدان دریایی را رد می کرد. اما هر چه گشتند اثری از سرنشینان کشتی پیدا نکردند، تنها چند قناری نیمه جان که از گرسنگی در حال مرگ بودند روی کشتی به چشم می خوردند، معلوم بود مدت زیادی است که سرنشینان و خدمه، کشتی را ترک کرده اند، اما بادبان های برافراشته و کشتی آماده حرکت مساله را پیچیده کرده بود، پیدا کردن یک سری لوازم زنانه که با عجله روی زمین انداخته شده بودند هم راز این معما را دشوارتر کرد، چرا که تمام خدمه کشتی مرد بودند! روی عرشه و در انبار کشتی هم همه چیز سرجایش بود، درست مثل روز اول، اما از خدمه و سرنشینان هیچ خبری نبود و هرگز هم خبری به دست نیامد، حتی جسد یا تکه استخوانی هم پیدا نشد. از همین جا بود که داستان ناپدید شدن های ناگهانی کشتی ها در مثلث برمودا آغاز شد و همچنان هم ادامه دارد.
کشتی یواس اس سیکلوپز
داستان ناپدید شدن یواس اس سیکلوپز یکی از عجیب ترین و اسرارآمیزترین ناپدیدی های دریایی در قرن بیستم در مثلث برموداست. یواس اس سیکلوپز یک کشتی بسیار بزرگ با طول 160 متر و متعلق به نیروی دریایی آمریکا بود که در زمان جنگ جهانی اول برای جابه جایی زغال سنگ مورد استفاده قرار می گرفت. ناخدا وورلی هدایت کشتی را به عهده داشت و قرار بود این کشتی بزرگ که فقط چند سال از عمر آن می گذشت با بار زغال سنگ از نور فولک به سمت ریودوژانیرو در برزیل حرکت کند.
در یک روز زمستانی محموله زغال سنگ به کشتی انتقال داده شد و هشتم ژانویه 1918 یواس اس سیکلوپز از بندر برف گرفته نور فولک به راه افتاد تا در برزیل بارش را خالی کرده و با 10 هزار تن منگنز که برای ساخت مهمات و فولاد کاربرد داشت به مقصد برشود. بیست و هشتم ژانویه کشتی به لنگرگاه ریو رسید، بعد از خالی کردن زغال سنگ ها، محموله منگنز بارگیری شد و بنا بود بعد از یک استراحت دو هفته ای، کشتی دوباره به راه بیفتد. زمان بازگشت سرکنسول آمریکا در برزیل به همراه 15 نفر از افرادش بدون هماهنگی قبلی سوار کشتی شده و به 293 سرنشین آن ملحق شدند و انگیزه شان هم این بود تا نامشان را به فهرست مبارزان اضافه کرده و بقیه خدمت را در جنگ بگذرانند، یواس اس سیکلوپز شانزدهم فوریه 1918 بار دیگر با 309 خدمه و سرنشین و محموله بزرگی از منگنز به راه افتاد، طبق برنامه توقف دیگری در تانزانیا داشت تا از آنجا به سمت بالتیمور برود، اما ناخدا وورلی برنامه را عوض کرد.
در تانزانیا به جای اینکه مستقیم به سمت بالتیمور برود، ناخدا راهش را به باربادوس، یکی از جزایر کارائیب کج کرد تا سوختگیری کند، سرکنسول آمریکا در باربادوس گفت که نیازی به این کار نبود، اما کاپیتان با اصرار، حرف خودش را به کرسی نشاند و در نتیجه یواس اس سیکلوپز توقف کوتاهی در باربادوس داشت و چهارم مارچ 1918 به سمت بالتیمور به حرکت درآمد. طبق پیش بینی ها بنا بود سیزدهم مارس به مقصد برسد، اما این کشتی هرگز به مقصد نرسید و دیگر خبری از آن و 309 سرنشینش نشد.
روز سیزدهم مارس نیروی دریایی آمریکا وقتی متوجه شد که کشتی هنوز نرسیده و به هیچ یک از پیام های مخابره شده هم جواب نمی دهد، جست وجو را آغاز کرد، اما هیچ مدرک و نشانی پیدا نکردند. تصور می کردند کشتی به دست نیروهای آلمانی که در آن زمان با آمریکا در جنگ بود منهدم شده، اما این فرضیه هم درست نبود چون حتی یک قطعه شکسته یا یک قربانی هم پیدا نکردند. هیچ ردی از یواس اس سیکلوپز به دست نیامد، آخرین مکان قابل شناسایی یواس اس سیکلوپز درست میان منطقه شیطانی مثلث برمودا بود، و درست از این نقطه به بعد بود که دیگر امکان ردیابی این کشتی غیرممکن شد. عجیب به نظر می رسید چون یواس اس سیکلوپز مجهز به دستگاه های رادیویی برای مخابره پیام بود و در آن شرایط خوب آب و هوایی ناپدید شدن کشتی غیرعادی به نظر می رسید.
بعد از تلاش های بی نتیجه و پیدا نشدن سرنشینان و مفقود شدن ناگهانی و بی دلیل یواس اس سیکلوپز، تمام 309 سرنشین و خدمه کشتی مفقودالاثر و به عنوان قربانیان مثلث برمودا اعلام شدند. این بزرگ ترین فاجعه و تلفات نیروی انسانی دسته جمعی در ارتش آمریکا بدون جنگ و خونریزی بود، اما موضوع تا مدت ها مشکوک باقی ماند و هنوز هم یکی از عجیب ترین و معماگونه ترین ناپدیدی ها در دریا به شمار میرود چرا که نه هوا بد بود، نه پیامی رادیویی از کشتی برای کمک گرفتن دریافت شد و نه اثری یا قطعه شکسته ای از کشتی یا سرنشینان به دست آمد.
قایق تک کابینه ویچ کرفت
بیست و دوم دسامبر 1967، در یک شب زیبای زمستانی، دان بوراک هتلدار بزرگ میامی با یک قایق کوچک 7 متری به نام ویچ کرفت به آب های میامی رفت تا آتش بازی های کریسمس را روی آب نگاه کند. قرار بود این قایق کوچک تنها یک مسیر کوتاه را طی کند و بعد میان آب در تاریکی و سکوت شب نگه دارد تا مسافران آن شاهد آتش بازی های خیره کننده باشند و بعد به ساحل برگردند. قایق به راه افتاد و کمتر از یک مایل از ساحل دور شده بود که دان بوراک پیامی به برج مراقبت ساحلی ارسال کرد، ساعت 9 شب بود و بوراک وحشتزده گفت که آنها با جسمی برخورد کرده اند، اما شرایط اضطراری نیست و به زودی به ساحل برمی گردند، اما به یک یدک کش نیاز دارند تا به کمک آنها برود.
ساعت 9:19 دقیقه گارد ساحلی پیامی مبنی بر فرستادن یدک کش های کمکی به قایق ارسال کرد، چراغ های گردان فانوس های دریایی آب های ساکت و آرام را روشن کرده بودند، یدک کش ها به محل موردنظر رسیدند اما هر چه گشتند از دان بوراک و قایق تک کابینه اش خبری نبود، آنها تمام منطقه و حتی کیلومترها دورتر را گشتند، اما هیچ اثری از قایق و سرنشینانش پیدا نکردند، حتی یک جلیقه نجات، یا تکه ای از وسایل سرنشینان هم روی آب و زیر آب نبود، قایق 7 متری ناپدید شده بود. این حادثه بسیار مرموز به نظر می رسید چون درصورت وقوع حادثه حداقل تکه ای از قایق باید روی آب باقی می ماند تا وضعیتش به خوبی تعیین شود، اما در مورد ویچ کرفت این بار قضیه فرق می کرد، هیچ اثری از آن در اقیانوس بی پایان به چشم نمی خورد.
قایق های نجات 1200 مایل مربع را جست وجو کردند، حتی به تمام قایق های خصوصی در آن آب ها هم درخواست کمک فرستادند اما هیچ اثری از ویچ کرفت پیدا نشد. جست وجوها ادامه داشت تا اینکه گروه جست وجوگر پس از 6 روز و بعد از جست وجوی 24 هزار و 500 مایل مربع در آب های اطراف دست از جست وجو کشیدند. دیگر امیدی به پیدا کردن این قایق تک کابینه که در آب های مثلث برمودا حرکت می کرد نبود.
ناپدید شدن ناگهانی ویچ کرفت بدون ارسال هیچ پیام اضطراری ای کمی نگران کننده به نظر می رسید، امکان غرق شدن آن نبود چون قایق قابلیت روی آب ماندن را داشت حتی در بدترین شرایط و از طرفی جلیقه های نجات زیادی در قایق وجود داشت و سرنشینان می توانستند در صورت احساس خطر جان خود را نجات دهند تا نیروهای کمکی از راه برسند، اما نه قایق پیدا شد و نه سرنشینان آن. به این ترتیب ویچ کرفت هم با تمام سرنشینانش به فهرست قربانیان برمودا اضافه شد و هنوز هم بعد از گذشت سال ها هیچ ردی از این قایق و سرنشینان سرخوشش که برای دیدنی آتش بازی درون آب رفته بودند پیدا نشد. ناپدید شدن قایق ویچ کرفت هم یکی دیگر از معماهای بی جواب مثلث برموداست که هنوز هیچ دلیل و پاسخ منطقی برای آن پیدا نشده است.
آلن اوستین
آلن اوستین قایق دو دکله و بزرگ آمریکایی وزنی بیشتر از 1800 تن و طولی 64 متری داشت. این کشتی بزرگ سال 1854 ساخته شده بود و برای جابه جایی کالاها از لندن به نیویورک مورد استفاده قرار می گرفت. مسیر اصلی آلن اوستین در اقیانوس اطلس از منطقه مثلث برمودا می گذشت. سال 1880 در یکی از این سفرها آلن اوستین طبق معمول از لندن به سمت نیویورک در حرکت بود که ناگهان کشتی بی نام و نشانی را دید که با سرعت به سمت آنها می آمد. کشتی به کناره آلن اوستین رسید و نگه داشت، ناخدای آلن اوستین کمی به شرایط مشکوک شده بود، فکر می کرد شاید دزدان دریایی باشند، برای همین دستور آماده باش به خدمه و سرنشینان داد، اما در کمال تعجب دیدند که هیچ کس روی کشتی نیست! کشتی، بدون سرنشین کنترل می شد، شبیه به کشتی ارواح بود، نه ناخدایی و نه خدمه ای، اما به خوبی روی آب حرکت می کرد و با رسیدن به کنار آلن اوستین به طرز ماهرانه ای ایستاد.
ناخدا آلن اوستین برای اینکه از موقعیت سر دربیاورد دستور داد عده ای از کارکنانش درون کشتی بی نام و نشان بروند، آنها بعد از رفتن به روی عرشه همه جا را گشتند اما کسی درون کشتی نبود، ناخدا دستور داد آنها با کشتی، پشت سر آلن اوستین به راه بیفتند تا در لنگرگاه نیویورک کشتی را تحویل نیروی دریایی بدهند. بعد از دو روز ناگهان دریا طوفانی شد، فاصله ای بین دو کشتی افتاد و نوری روشن و خنجر مانند به کشتی بی نام و نشان تابید و ناگهان ناپدید شد، خدمه و ناخدای کشتی هر چه کردند نتوانستند کشتی بی نام و نشان را با سرنشینانش نجات دهند، کشتی مانند قطره ای بخار شد و به هوا رفت و دیگر هیچ اثری از آن بر جای نماند! آلن اوستین که سفر خود را در تاریخ 5 دسامبر 1880 از لندن آغاز کرده بود انتها در 11 فوریه 1881 به نیویورک رسید، سفر آلن اوستین به طرز مشکوکی طولانی شده بود، درحالی که برگه های تقویم ناخدا چیز دیگری نشان می داد.
این اتفاق یک بار دیگر باز هم برای آلن اوستین رخ داد ادا می شود، در طول همین سفر مشکوک، کشتی بی نام و نشان که حالا لقب کشتی ارواح گرفته بود بار دیگر سر راه آلن اوستین قرار گرفت و باز هم ناخدا برای پیدا کردن خدمه ناپدید شده اش تعدادی دیگر از سرنشینان را به روی عرشه کشتی بی نام و نشان فرستاد و نه تنها از سرنشینان قبلی خبری نبود بلکه باز هم کشتی بی نام و نشان به طرز اسرارآمیزی با سرنشینان نو نیست و ناپدید شد. هیچ جوابی برای این ناپدید شدن های اسرارآمیز تا به امروز پیدا نشده جز اینکه همگی در منطقه برمودا اتفاق افتاده اند.
اس اس سندرا
کشتی باری اس اس سندرا پنجم آوریل 1950 از ساوانا در جورجیا به مقصد پورتو کابلو در ونزوئلا به راه افتاد. این کشتی چیزی حدود 300 تن محموله حشره کش همراه داشت و بنا بود این بار را در ونزوئلا تخلیه کرده و برشود. 12 نفر خدمه و سرنشین روی کشتی 106 متری درحال کار بودند و همه شرایط برای این سفر دریایی مناسب بود. هوا آفتابی بود و باد شدیدی نمی وزید.
همه چیز طبق برنامه پیش می رفت و اس اس سندرا که مجهز به دستگاه های ارتباط رادیویی بود پیام هایی مبنی بر مساعد بودن هوا ارسال و گفت در حال گذر از سنت اگوستین در فلوریدا هستند و این آخرین پیام های ثبت شده از اس اس سندرا بود. پس ازارسال این پیام، کشتی 106 متری با تمام 12 نفر خدمه اش به طرز اسرارآمیزی ناپدید شد، انگار که از اول هم وجود نداشته. وقتی کشتی به مقصد نرسید گروه های جست وجو دست به کار شدند و تمام طول مسیر حرکت را گشتند اما اثری از اس اس سندرا و سرنشینانش به دست نیامد. بالاخره بعد از هفته ها جست وجو و ناامیدی سرنوشت این کشتی هم نامعلوم اعلام شده و از آنجا که در محدوده برمودا در حال حرکت بود جزو قربانیان این مثلث شیطانی ثبت شد.
نام کشتی های دیگری که در مثلث برمودا ناپدید شده اند را می توانید در این فهرست مشاهده کنید
اکتبر 1902: سرنشینان کشتی آلمانی سه دکله فریا بعد از اینکه کوبا را ترک کردند به طرز اسرارآمیزی بدون اینکه ردی از خود برجای بگذارند ناپدید شدند و خود کشتی نیز چندی بعد درحالی که کج شده و یکی از دکل هایش از جا کنده شده بود با لنگری آویزان در اقیانوس پیدا شد.
آوریل 1924: کشتی باری ژاپنی ری فوکو مارو در فاصله ای بین باهاما و کوبا تقاضای کمک کرده و بعد ناپدید شد.
آوریل 1932: دو کشتی دکل دار جان و مری که در نیروی دریایی نیویورک به ثبت رسیده بودند در 50 مایلی مثلث برمودا و شناور روی آب درحالی که بادبان هایشان جمع شده و بدنه شان به تازگی رنگ شده بود پیدا شدند، از هیچ یک از سرنشینان این دو کشتی ردی یافت نشد و مفقودالاثر اعلام شدند.
مارس 1938: کشتی باری استرالیایی آنجلو استرلین برای آخرین بار پیامی مبنی بر مساعد بودن شرایط از آزور مخابره کرد و بعد به طرز عجیبی با 39 خدمه ناپدید شد و دیگر اثری از آن یافت نشد.
اکتبر 1944: گارد ساحلی فلوریدا در گلف استریم یک کشتی باری کوبایی به نام رابیکن را دست نخورده و درحالی که تمام سرنشینانش مفقود شده بودند و تنها یک سگ شکاری روی عرشه بود در نزدیکی ساحل پیدا کرد و هرگز از سرنشینان این کشتی خبری به دست نیامد.
فوریه 1948: کشتی سامکی، 43 سرنشین داشت و در منطقه برمودا در حال حرکت بود، آخرین پیام مخابره شده از این کشتی حاکی از مساعد بودن آب و هوا بود، اما این کشتی هم با تمام سرنشینانش به طرز مشکوکی در آب های اقیانوس مفقود شد.
ژانویه 1955: کشتی هوم سوییت هوم با تمام 40 سرنشینش از برمودا به سمت سنت توماس به حرکت درآمد، هوا کاملا آفتابی و اقیانوس آرام بود، تنها یک ساعت بعد از حرکت این کشتی دیگر به پیام های ارسال شده پاسخی نداد و هیچ اثری هم از خود بر جای نگذاشت.
نوامبر 1962: کشتی دو دکله ویندفال از باهاما در حال عبور بود که ناپدید شد. سرنوشت این کشتی به همراه 5 سرنشینش در مثلث برمودا نامعلوم گزارش شد.
دسامبر 1975: کشتی باربری آمبروس از آلاباما به سمت کبک در شرایط خوب آب و هوایی به حرکت درآمد اما چیزی نمانده بود به مقصد برسد که با 7 سرنشینش ناپدید شد و دیگر ردی از آن به دست نیامد.
نوامبر 1977: کشتی فرانسوی اونیر از مریلند به سمت برمودا در حرکت بود که با 4 سرنشینش ناپدید شد.
مارس 2004: یک قایق ماهیگیری با دو سرنشین به دل دریا زد، قرار بود این قایق شب برشود اما هرگز برنگشت و گارد ساحلی قایق را درحالی که جسد بی جان یکی از سرنشینان درون آن بود کیلومترها دورتر از مقصد پیدا کردند، وسایل ماهیگیری دست نخورده به جای مانده بود و سرنشین دیگر قایق بدون برجا گذاشتن اثری ناپدید شده بود.
آوریل 2008: یک قایق 8 متری به نام دون چپو به این منطقه سفر کرد، اما چند روز بعد در منطقه برمودا بدون اینکه اثری از سرنشین آن باشد پیدا شد، با اینکه صاحب قایق دو عدد تلفن همراه، یک گیرنده قوی رادیویی، 3 جلیقه نجات و چندین فشفشه روشنایی برای اعلام خطر همراه داشت اما هیچ کدام استفاده نشده بودند.
منبع: سرنخ هفته نامه حوادث وشگفتی ها - اسفند 1390
منبع: همشهری آنلاین