روزشمار: 1 تیر؛ جشن موسیقی - مجله دور زمین

موسیقی، به هر نوا و صدایی گفته می شود که شنیدنی و خوش آیند باشد و انسان یا موجودات زنده را دچار تحولی کند. موسیقی بیان احساسات انسان از طریق اصوات است. موسیقی هنری است دارای نوا و سکوت.

جشن موسیقی که در زبان فرانسه به آن Fete de la Musique گفته می شود و با همین نام در سراسر جهان شناخته می شود از طریق ژاک لانگ وزیر فرهنگ وقت فرانسه در سال 1982 پایه گذاری شد که هر ساله در 21 ژوئن هم زمان با اولین روز فصل تابستان برگزار می شود. در حال حاضر این جشن در صدها شهر جهان برگزار می شود.

واژه موسیقی از واژه ای یونانی و گرفته شده از کلمه ی Mousika و مشتق از کلمه Muse است که نام رب النوع حافظ شعر و ادب و موسیقی یونان باستان است.

موسیقی را هنر بیان احساسات از طریق آواها گفته اند که مهم ترین عوامل آن صدا و ریتم هستند و بعلاوه دانش ترکیب صداهاست به گونه ای که خوش آیند باشد و سبب انبساط و انقلاب روان شود.

تقسیم بندی موسیقی

موسیقی به روش های بسیاری تقسیم بندی می شود مثلا بر اساس دوره هنری پیدایش، ساختار آواشناسی، ناحیه پیدایش، بر اساس تعداد نت ها، بر اساس ضرب آهنگ و ...

از دیدگاه ضرب آهنگ موسیقی به دو بخش تقسیم می شود:

• موسیقی ضربی
• موسیقی بی ضرب

موسیقی ضربی به موسیقی هایی گفته می شود که دارای وزن باشد مانند آهنگ هایی که برای پایکوبی ساخته شده باشد: پیش در آمد، مارش و غیره.

موسیقی بی ضرب آن است که دارای وزن تعیین و معلومی نباشد که برترین نمونه آن آوازهای موسیقی ایرانی است.

تاریخچه موسیقی در ایران

موسیقی در ایران سابقه ای دیرینه دارد و به دوران ایران باستان بازمی شود. ایران خاستگاه موسیقی هایی غنی و متنوع است و موسیقی سنتی ایران به عنوان یکی از مؤلفه های فرهنگ و هنر ایرانی به شمار می رود. تقریباً تمامی اقوام ایرانی دارای موسیقی محلی خاص خو هستند.

در ایران باستان هنگام برآمدن و فرورفتن خورشید گروهی به نواختن طبل و کوس و کرنا می پرداختند. در اوستا بخش یسناها آمده که پزشکان بیماران خود را با موسیقی ایرانی درمان می کردند. در آن دوران سه نوع موسیقی آئینی (دینی)، بزمی و رزمی مرسوم بوده است. بعلاوه در جشن های طبیعت و روزهای تاریخی و ملی نواها و موسیقی ایرانی ویژه ای اجرا می شد.

در دوران هخامنشیان سرودها و ترانه هایی به نام هوره در جنگ ها و جشن ها اجرا می کردند که امروزه در ایلام و سرزمین های غرب ایران با همین نام رایج است. در دوران ساسانیان به ویژه بهرام گور و خسرو پرویز موسیقی دان هایی زیر نظر و زیر دربار خرم باش کار می کردند. در جشن های بزرگ، این نوازندگان و خنیاگران، نواها و آهنگ های گوناگون اجرا می کردند. در شاهنامه آمده بهرام گور تعداد ده هزار لوری (خنیاگر) از هند برای شادی و پایکوبی مردم به ایران آورد.

در همین روز:

• جشن آب پاشونک، جشن شروع تابستان
• شروع هفته صرفه جویی در مصرف آب