10 فیلم محبوب کوئنتین تارانتینو از دهه 90 میلادی - مجله دور زمین

تارانتینو همواره گفته که به جای تکیه بر کلاس های فیلم سازی، از خود فیلم ها سینما را آموخته و با مرور فیلم هایش به خوبی می توان دید که چگونه از انبوه آثاری که دیده الهام گرفته تا جهان خودش را خلق کند. تارانتینو به ویژه دلبسته سینمای ژاپن است و به گواه خودش تحت تأثیر فیلم لیدی اسنو بلاد (Lady Snowblood) اثر توشیا فوجیتا به فکر ساخت بیل را بکش (Kill Bill) افتاده. او در مصاحبه ای در این زمینه گفته: مغز من مثل یک اسفنج عمل می نماید. به حرف هایی که بقیه دور و برم می زنند گوش می دهم، تمام رفتارهای دیوانه وار و خاص مردم را نگاه می کنم و در یادم می ماند. مردم جوکی را برایم تعریف می نمایند و در خاطرم ثبت می گردد. یا خاطره جالبی را از زندگی خودشان می گویند و مغزم نگهش می دارد .

تارانتینو که به خاطر قصه های نبوغ آمیز، خشونت لجام گسیخته و عریان و دیالوگ های خوش ریتم معروف شده معمولا درباره سلایق سینمایی خودش با صراحت و بی پرده سخن می گوید. طی مصاحبه های گوناگون با رسانه های متفاوت درباره فیلم های محبوبش حرف می زند و با انرژی و شور و شعفی حیرت انگیز طوری از آن ها تعریف می نماید که دلمان می خواهد همه کارهای زندگی را رها کنیم و به دیدنی فیلم های پیشنهادی کوئنتین تارانتینو بنشینیم.

دهه 90 میلادی دهه ای بود که حضور تارانتینو تأثیر عظیمی رویش گذاشت و برای همین شاید جالب باشد که بدانیم او چه فیلم هایی را از آن مقطع پسندیده است.

1. آزمون (Audition)

• محصول: 1999
• کارگردان: تاکاشی میکه
• بازیگران: ریو ایشیباشی، آیهی شینا، جون کونیمورا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10

تاکاشی میکه از جمله فیلم سازهای ژاپنی است که در فیلم هایش سراغ مضامین غیرمتعارف و تکان دهنده می رود و معمولا خشونتی عریان را در آثارش به نمایش می گذارد. با این حال در فیلم آزمون که سال 1999 ساخت همه این ها را چندین پله شدیدتر نموده بود چون جهان سینمایی عجیب و آزاردهنده اش را به سطحی نو می برد.

داستان غیرمتعارف این فیلم درباره مردی است که همسرش را از دست داده و حالا از زن های متفاوت تست می گیرد تا زن نوی از بینشان انتخاب کند. میکه با صبر و حوصله فیلمش را پیش می برد و آرام آرام درامی درگیرنماینده و نفس گیر خلق می نماید. دیدنگر از همه جا بی خبر به دیدنی فیلمی می نشیند که گمان می نماید مثل دیگر فیلم هاست و تا پایان همین لحن آرام را حفظ خواهد نمود، و نمی داند فیلم قرار است چه غافلگیری های وحشیانه ای روی سرش هوار کند.

احتمالا همین رویکرد رادیکال نسبت به ژانر و خشونت عریان فیلم بوده که تارانتینو را جذب خودش کرد.

2. تیغ (The Blade)

• محصول: 1995
• کارگردان: تسوی هارک
• بازیگران: وینسنت ژائو، هونگ یان یان، والری چاو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.1 از 10

این فیلم که تارانتینو از آن با اسم یک سرگرمی تمام عیار و هیجان انگیز در ژانر هنرهای رزمی یاد نموده، پر است از نماهای بسته ملودراماتیک غیرمتعارف و رنگ های اغراق شده و حرکات دوربین دیوانه وار. تسوی هارک از تمام این مؤلفه ها استفاده نموده تا قصه اش را با تأثیرگذارترین حالت ممکن روایت کند.

تیغ یک فیلم اکشن پر از خشونت و خون است و داستان مردی با بازی وینسنت ژائو را روایت می نماید که کارگر کارخانه شمشیرسازی است و در پی انتقام از استاد کونگ فویی می رود که پدرش را به قتل رسانده. فیلم طرح داستانی جنون آمیز و پرهیجانی دارد و پیداست تأثیر زیادی روی بیل را بکش گذاشته. در اینجا هم با صحنه های اکشن اغراق شده طرف هستیم و در جاهایی هم موقعیت های کمدی خلق شده.

3. شب های عیاشی (Boogie Nights)

• محصول: 1997
• کارگردان: پل توماس اندرسون
• بازیگران: مارک والبرگ، جولین مور، فیلیپ سیمور هافمن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.9 از 10

شب های عیاشی که به گواه خیلی ها از برترین فیلم های پل توماس اندرسون است نگاهی انداخته به لذت جویی های افراطی دهه 70 میلادی و دیدنگر را به دل جهانیی از هرج ومرج می برد تا با شرایط صنعت هرزه نگاری در جنوب کالیفرنیا آشنا گردد.

شب های عیاشی خبر از ظهور یک کارگردان نابغه و تازه نفس می داد و با انرژی و عشقی مضاعف ساخته شده بود تا تصویری صادقانه و دردناک از آمریکای آن دوره نشان دهد. روحیه شورشی پل توماس اندرسون شبیه روحیه یک گروه پانک راک عاصی و افسارگسیخته بود، همان قدر پرجوش و خروش و دیوانه وار. انرژی مهارنشدنی این فیلم مشابه چیزی است که در آثار تارانتینو می بینیم و تعجبی ندارد که در لیست فیلم های محبوب او قرار گرفته است چون می توان حدس زد که از دیدنیش چقدر لذت برده.

4. مات و مبهوت (Dazed and Confused)

• محصول: 1993
• کارگردان: ریچارد لینک لیتر
• بازیگران: متیو مک کانهی، بن افلک، پارکر پوزی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10

دیدنی مات و مبهوت تجربه ای دل انگیز و دوست داشتنی است و جنس خاصی از پالایش روح به آدم می دهد چون این فیلم درباره نگرانی های آینده نیست و برعکس نشان می دهد که چطور نگرانی های آینده را فدای لذت های زمان حال کنیم.

خود لینک لیتر درباره فیلم می گوید: به نظرم دهه 70 واقعا مزخرف بود. مات و مبهوت قرار بود فیلمی ضد نوستالژی باشد، ولی مثل وقتی که فیلم ضد جنگ می سازند و صرف تصویر کردن جنگ باعث می گردد باحال و مجذوب کننده به نظر برسد، اینجا هم ضد نوستالژی من تبدیل به نوستالژی شد.

تارانتینو که بارها گفته اسلکر (Slacker) فیلم محبوبش است، با دیدن مات و مبهوت فوری عاشقش شد. او درباره فیلم می گوید: یکی از چیزهای بی نظیر مات و مبهوت این است که هر بار دیدنیش می کنید انگار دارید با رفقایتان وقت می گذرانید. شخصیت های فیلم شبیه دوستان صمیمی ما هستند.

5. باشگاه مشت زنی (Fight Club)

• محصول: 1999
• کارگردان: دیوید فینچر
• بازیگران: برد پیت، ادوارد نورتون، هلنا بونهم کارتر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8.8 از 10

باشگاه مشت زنی دیوید فینچر در کنار پالپ فیکشن دوتا از تأثیرگذارترین فیلم های دهه 90 میلادی بودند که هر کدام جریان های سینمایی ویژه خودش را به راه انداخت و سینمادوستان زیادی را شیفته خودش کرد. فینچر به همراه برد پیت و ادوارد نورتون که ستاره های اصلی فیلمش بودند خرده فرهنگی را به تصویر کشید که جونان عاصی و خسته آن دوره تشنه اش بودند.

باشگاه مشت زنی تلفیق دیوانه واری است از کمدی، خشونت، اکشن و غافلگیری های روایی. یعنی تمام چیزهایی که تارانتینو عاشقشان است و در فیلم های خودش هم به کار می گیرد. به ویژه که باشگاه مشت زنی سبک بصری خیره نماینده ای دارد و با جسارت و جاه طلبی عجیبی ساخته شده. علاوه بر این ها، برد پیت هم که تا الان در دو فیلم از تارانتینو بازی نموده یکی از تحسین شده ترین بازی هایش را در همین فیلم به نمایش گذاشته است.

6. آدینه (Friday)

• محصول: 1995
• کارگردان: اف. گَری گری
• بازیگران: آیس کیوب، کریس تاکر، نیا لانگ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10

فیلم آدینه با بازی آیس کیوب و کریس تاکر و کارگردانی اف. گری گری از فیلم های محبوب تارانتینو است که مدام بین ژانرهای مختلف در نوسان است. از یک داستان اکشن پر از خشونت سمت یک فیلم سرگرم نماینده استونر می رود که شخصیت هایی عاشق دود و دم و فاز گرفتن با دخانیات را نشان می دهد.

آیس کیوب که فیلم نامه فیلم را به همراه دی جی پو نوشته بود، حس می کرد فیلم هایی مثل بر و بچه های محل (Boyz n the Hood) تصویر کاملی از زندگی این بخش جامعه نشان نداده اند و سراغ وجوه بامزه و سرگرم نماینده آدم های این حوزه نرفته اند. خودش در این باره می گوید: ما کلی سرگرمی هم می کردیم توی این محله ها. دیوانه بازی در می آوردیم و خودمان را سرگرم می کردیم.

به گفته تارانتینو اف گری گری و آیس کیوب فیلمی ساخته اند که می گردد بارها و بارها دیدن کرد و از آن لذت برد.

7. نفوذی (The Insider)

• محصول: 1999
• کارگردان: مایکل مان
• بازیگران: آل پاچینو، راسل کرو، کریستوفر پلامر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.8 از 10

تریلر تحسین شده مایکل مان با بازی آل پاچینو و راسل کرو دقیقا از جنس همان درام های نفس گیری است که این کارگردان به خاطرش معروف شده و کاملا قابل درک است که چرا در لیست فیلم های منتخب تارانتینو جای گرفته.

فیلم نفوذی بر اساس یک ماجرای واقعی ساخته شده و منبع الهامش مقاله ای تحت اسم مردی که زیاد می دانست (The Man Who Knew Too Much) است که در Vanity Fair منتشر شد. داستان درباره مردی به نام جفری ویگاند است که دست به افشاگری درباره یک کارخانه دخانیات می زند و درگیر پرونده حقوقی سنگینی می گردد و باید با عواقب این کار کنار بیاید. نفوذی در چند رشته از جمله برترین فیلم و برترین بازیگر برای راسل کرو نامزد اسکار شد ولی بیشتر از همه فیلم را به خاطر کارگردانی مایکل مان ستودند.

8. ماتریکس (The Matrix)

• محصول: 1999
• کارگردان: لانا و لیلی واچوفسکی
• بازیگران: کیانو ریوز، لارنس فیشبرن، کری ان ماس
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8.7 از 10

این فیلم علمی-تخیلی جریان ساز و به شدت تأثیرگذار واچوفسکی ها به دلایل متعددی تحسین شده و اثرگذاریش هنوز ادامه دارد. ماتریکس با ورودش به سینما موجی از اکشن ها و علمی-تخیلی های سبک خودش را به وجود آورد و شکل وشمایلی کاملا تازه خلق کرد. و در کنار همه این ها تب چرم و عینک دودی را هم بین مردم راه انداخت.

ماتریکس مرزهای جلوه های ویژه را کاملا جابه جا کرد و تصاویری پیش روی مخاطبانش آورد که خیره نماینده و باورنکردنی بود. واچوفسکی ها افق های تازه ای در بلاک باسترهای سینمایی خلق کردند و هم موجب حیرت و شگفتی دیدنگران شدند و هم اهالی سینما را مبهوت خودشان کردند. تارانتینو که از طرفداران قسمت اول است، می گوید قسمت دوم و سوم خاطره خوش آن را برایش خراب کرد. بعد قسمت دوم و سوم نمی توانم نسبت به ماتریکس اصلی همان حس قبل را داشته باشم.

ولی جدای از همه این ها، ماتریکس از جهت دیگری هم برای تارانتینو ارزش و صندلی ویژه ای دارد. او زمانی را که برای اولین بار در یک سالن سینما به دیدنی ماتریکس نشست به خوبی به یاد دارد. به گفته او جو و اتمسفری که در سالن جریان داشت و بی خبری دیدنگران حاضر در سالن هیجانی تکرارنشدنی خلق نموده بود. در آن موقع هیچ کس نمی دانست ماتریکس دقیقا چیست و چه داستانی را قرار است روایت کند. تبلیغات هوشمندانه فیلم تنها تکه هایی از تصاویر کنجکاوی برانگیز بود و مردم (از جمله تارانتینو) را تشنه دیدن می کرد. برای همین وقتی در سالن تاریک نشسته بود و برای آغاز فیلم انتظار می کشید، یکی از برترین حس های جهان را تجربه می کرد.

9. داستان پلیس3: ابر پلیس (Supercop)

• محصول: 1992
• کارگردان: استنلی تانگ
• بازیگران: جکی چان، میشل یئو، مگی چونگ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.9 از 10

سومین قسمت از مجموعه فیلم مشهور و پرطرفدار داستان پلیس با بازی جکی چان از محبوب ترین فیلم های تارانتینو است که بارها در موردش صحبت نموده و گفته که برترین صحنه های اکشن و برترین بدلکاری های سینما را در آن دیده.

تارانتینو صحنه محبوبش از این فیلم را هم انتخاب نموده و گفته جایی را که میشل یئو با موتورسیکلت روی قطار در حال حرکت می پرد بیشتر از همه دوست دارد.

10. سرعت (Speed)

• محصول: 1994
• کارگردان: جان د بونت
• بازیگران: کیانو ریوز، ساندرا بولاک، دنیس هاپر
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10

سرعت یکی از اکشن تریلرهای مجذوب کننده دهه 90 است که ایده سه خطی اش را اگر روی کاغذ بخوانید کمی مسخره به نظر می رسد؛ پلیسی جوان باید یک اتوبوس و مسافرانش را از بمبی عجیب نجات دهد، بمبی که اگر سرعت اتوبوس ذره ای کمتر یا بیشتر از 50 مایل بر ساعت برسد منفجر خواهد شد. اما بعد از دیدنی فیلم متوجه می شوید که چه تجربه هیجان انگیز و خوبی است.

سرعت از آن اکشن هایی است که قدرت و مجذوب کنندهیت ژانر را به خوبی درک نموده و از عناصرش برترین استفاده را برده. تارانتینو بخشی از عظیمی فیلم سرعت را مربوط به نوستالژی می داند. به گفته او اگر دیدنگرهای جوان تر الان به دیدنی فیلم بنشینند ممکن است حس نمایند چیز خاصی نیست، ولی اگر زمان اکرانش حضور می داشتند و از کسانی بودند که روی پرده عظیم فیلم را می دیدند، متوجه ارزش و صندلیش می شدند.

منبع: faroutmagazine