سانتیاگو؛ محبوب ترین شهر نه چندان سبز شیلی - مجله دور زمین

سانتیاگو، مرکز شیلی در صدر بسیاری از لیست های سفر جهان قرار گرفته است اما در میان انبوهی از مسائل زیست محیطی، هنوز در حال کوشش برای سبزتر شدن است.

مطابق مطالعه ای که در سال 2015 به وسیله امریکن اکسپرس تراول (American Express Travel) اجرا شده است، انتظار می رود که سانتیاگو بعد از لندن، دومین مقصد محبوب سفرهای بین المللی باشد.

این شهر بعلاوه به شکلی باورنکردنی مورد توجه مهاجرین بسیاری قرار گرفته است که با هدف بهره مندی از امنیت و هزینه اندک تامین مسکن (که در این شهر زبان زد است) به سانتیاگو مهاجرت می کنند.

سانتیاگو بیست سال اخیر را صرف بازسازی زیرساخت شهری خود نموده و در نهایت به قله اوج حمل ونقل عمومی دست یافته است: حمل ونقل عمومی این شهر در آمریکای جنوبی برترین است.

قرار گرفتن سانتیاگو در مرکز کشور شیلی از نظر جغرافیایی، برای یک مرکز مناسب بوده و آن را به کانون بسیاری از سفرها در آمریکای جنوبی تبدیل نموده است.

اما این جایگاه، بلای جان سانتیاگو هم هست. قله های بلند رشته کوه آند (Andes Mountain) که دقیقا بالای دره ای است که شهر در آن واقع شده است، موجب ایجاد پدیده ای هواشناختی به نام وارونگی گرمایی می گردد که هوای آلوده به دود و بخار را به دام انداخته و آن را در لایه های نزدیک به زمین، به عنوان مثال در سطح خیابان نگه می دارد.

معدن و ذوب فلزات که در بلندای این قله ها و بر فراز شهر آلوده تبدیل به یک صنعت ملی شده است، وقتی موجب افزایش سموم در شهر گردد، هیچ کمکی به سانتیاگو نخواهد کرد.

هوای شهر سانتیاگو بدترین کیفیت را دارد. ذرات معلق در هوای این شهر، از استانداردهای آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده امریکا (U.S. Environmental Protection Agency) و سازمان بهداشت جهانی (World Health Organization) بسیار بیشتر است و در نتیجه اثر مخرب بیشتری بر ریه ساکنان و بازدیدکنندگان دارد.

سیستم حمل ونقل گسترده سانتیاگو که موجب رونق صنعت توریسم شده است، نتیجه کوشش های این کشور برای کنترل آلودگی هوا است.

این امید وجود داشت که با افزایش وسایل نقلیه عمومی در سراسر شهر و نیز حومه آن، مردم از اتومبیل های شخصی خود کمتر استفاده کنند. در یک بازه کوتاه زمانی، این امر موثر به نظر می رسید.

بعد از ورود نخستین سیستم حمل و نقل عمومی، اندازه آلودگی به یک سوم کاهش یافت.

اما پس از آن به شکل غیرقابل توضیحی آلودگی دو برابر شد. با این وجود، سانتیاگو توانسته است سایر کوشش های زیست محیطی خود را به گونه ای مدیریت کند که پیروز باشند، مثل تصفیه فاضلاب.

نتیجه این مدیریت، ایجاد امکاناتی است که به شهر سانتیاگو اجازه می دهد تا صد در صد فاضلاب خود را تصفیه و بازیافت نماید. در حالی که سایر کشورها به سختی قادر به بازیافت 70 درصد از فاضلاب خود هستند، این امر در سانتیاگو یک پیروزیت بزرگ است.

با وجود این که مسائل آینده مربوط به فاضلاب در سانتیاگو حل شده است، این شهر هنوز هم با مشکل آلودگی سنگین رود ماپوکو (Mapocho) دست به گریبان است. ورود فاضلاب به این رودخانه و نیز استفاده صنعتی از آن، آسیب عمیقی به نزدیک ترین منبع آب به شهر سانتیاگو وارد نموده است.

امید است که در حین بهره برداری از گردش گران، سانتیاگو بتواند بر مسائل زیست محیطی خود فائق آید.

در این صورت است که می توانند رونق صنعت گردش گری و توریسم را تبدیل به منبع تامین مالی بزرگی کنند که ردپای عمیق کربن را از بین ببرد.